Plato canino

Views: 883

El tiempo

no se

detiene,

maldita

vida adulta

que no

me permite

pensar mis

versos

Hoy quería

hablar

de Ryo,

todavía

sigo

con

emociones

eco

de Santiago.

Es extraño

no sentir

tu peso

a la hora

de dormir.

Es extraño

comer

un combo

de comida

rápida

y no darte

una papa,

un pedacito

de carne

o pan.

Es extraño

servir los

platos

caninos

y no tres.

Recién te

habías

ido

y aquel

que te

pertenecía

aún tenía

croquetas.

Pupi

te extraña,

en sus

días

ya no

encuentra

tu eterno

caminar.

Duele

mucho

pasar

al lado

donde

descansas.

Santiago

eres parte

de mi

armando

amado

devenir.